Vanochtend, na een lekker ontbijt in de zon, fietsten we richting het nabij gelegen knooppunt 45, om de ‘Fietsroute Planken Wambuis’, van ruim 41 kilometer te gaan fietsen. Het eerste stuk gaat door de bossen van Landgoed Warnsborn. Vervolgens fietsten we door Planken Wambuis. Dit is een van de bekendste bosgebieden van de Veluwe. Het fietspad voert je vele kilometers door heidevelden en percelen met loof- en naaldbomen.
De route is een aaneenschakeling van bos en heide. Mooi licht heuvelachtig landschap met open heidevelden, akkers, zandverstuivingen en bossen. Wat is het hier heerlijk stil en vooral ook mooi. Midden in Planken Wambuis kom je door de buurtschap Mossel, een agrarische enclave. Daarna rij je een stukje door het Roekelse Bos dat net onder Otterlo ligt. Midden in dit bosgebied kom je langs het Mosselse Veld: een open gebied van gras en heide aan de voet van de Valenberg. Op de Edense- en Ginkelse Heide heb je eindeloze vergezichten. Dit altijd al zo mooie landschap beleefd in augustus haar hoogtepunt aangezien de heideplanten dan in bloei staan. Wij zagen nog net wat van deze paarse pracht.
75 jaar geleden heeft de slag om Arnhem in dit gebied gewoed. We werden daar op verschillende manieren aan herinnert. Veel mensen in en rond Arnhem hebben een vlag uithangen ter nagedachtenis aan deze roerige en heftige gebeurtenissen die voor velen nog altijd een rol spelen.
Op de Ginkelse Heide fietsten wij langs het nog maar net geplaatste en erg indrukwekkende monument. Het geeft weer hoe maar liefst 1900 parachutisten uit Dakota’s en Hercules zijn gesprongen, ook al zagen ze de heide onder zich branden.
Het is indrukwekkend wanneer je je deze gebeurtenissen tot je door laat dringen.
De fietsroute is over heuvelachtig gebied, dus afwisselend flink trappen of relaxed naar beneden zoeven. Bij het voorlaatste knooppunt bedachten we ons, dat het leuk zou zijn om in Arnhem wat te drinken. Door mooie woonwijken en parkachtig gebied fietsten we richting het centrum van Arnhem. Tijdens een korte klim, waarbij we even hard moesten stoempen, werden we ingehaald door een iets rijper stel, die in het voorbijgaan meldde, dat het hen geen moeite kostte op hun elektrische fiets, waarna ze snel uit het zicht verdwenen…
Een fijn plekje langs de Nederrijn met uitzicht op ‘de brug‘ leek ons heerlijk met dit weer.
Het laatste stuk terug naar de camping, betekende fietsen door lommerrijke Arnhemse buitenwijken en parken zoals Park Sonsbeek. Al moesten we nog even flink op de pedalen trappen, het maakte veel goed.
